Toen ik binnen kwam bij leven in je leven werd ik meteen goed ontvangen, ik voelde me erg welkom. Ik heb er ongeveer een half jaar gewoond en in die tijd ben ik zoveel veranderd.

Voordat ik het safehouse binnen kwam, kreeg ik eerst in de kliniek allerlei informatie, ik belde met Hester en alles werd meteen duidelijk verteld. Vanuit de kliniek ging ik meteen door Naar het safehouse.

Hier kwam ik binnen als een heel stil en verlegen meisje. Ik verstopt me het liefste altijd.

Ik begon met ongeveer 3 gesprekken per week, dit omdat ik dat nodig had en daar behoefde aan had. Daarnaast volgde ik het programma wat bestond uit diverse groepsessies en activiteiten. Hier leerde ik mezelf steeds beter kennen en kwam ik er achter waarom ik bepaalde dingen deed.

Langzaam ging ik steeds meer van mezelf houden en werd ik een stuk vrolijker, gezelliger en ik hoefde me niet meer te verstoppen. Vanuit hier ging ik weer leren om zelfstandig te leven en wonen. De begeleiding werd steeds een klein stukje afgebouwd en ik kon me voorbereiden om weer thuis te gaan wonen. Dit ging in kleine stapjes wat ik erg fijn vond. 

De tijd dat ik in het safehouse gewoond heb, heb ik ervaren als een fijne en veilige omgeving. Er hangt een hechte familiesfeer en als je iemand nodig hebt dan is er ook altijd iemand die je kan helpen.

Ook nu ik weer thuis woon, vind ik het nog heel fijn om in contact te blijven met iedereen en ook nu mag ik altijd langs komen en staat iedereen altijd voor me klaar.

Ik ben onwijs dankbaar voor de tijd die ik hier gehad heb, zonder leven in je leven had ik niet gestaan waar ik nu ben.