Jarenlang hebben we moeten toezien hoe onze dochter steeds maar achteruit ging in geestelijke en lichamelijke zin.

Zij sloot ons buiten, kon zogenaamd alles zelf wel aan, maar ondertussen ging het van kwaad tot erger en stopte ze met school, de meeste vriendschappen en activiteiten.

Haar onvermogen om te leven werd steeds groter, daarmee ook haar doodswens oftewel haar wens om te stoppen met deze manier van leven.

Toen we erachter kwamen dat ze illegale pillen gebruikte om nog wat te kunnen slapen en ggz wederom amper iets voor haar kon betekenen vonden we toevallig informatie van de Yes we can kliniek. Daar is zij 10 weken geweest, zeker geen onverdeeld genoegen, maar wel een 1e stap op weg naar een ommekeer.

Na die opname hoopten we thuis met elkaar verder te kunnen. Al na 2 weken bleek dat ijdele hoop, de oude patronen slopen er heel snel weer in.

 

Wederom heel toevallig kwam de mogelijkheid voor een verblijf in Leven in je leven, een voor ons onbekende opvang.

Hier werd haar de kans geboden om, met veel positieve ondersteuning, zelf haar leven weer op te pakken. Veel gesprekken volgden, opbouwen van structuur, leren zelf verantwoordelijkheid nemen voor je leven in praktische zin en op het gebied van zoeken naar wie je bent, wat je kan en waar je naar toe wilt, bij dit alles werd hulp geboden vanuit een positieve houding.

 

Het contact tussen onze dochter en ons was flink verstoord geraakt en ook daar werd aandacht aan besteedt waardoor langzamerhand telefoongesprekjes, bezoeken en logeerpartijen weer gezellig werden en het contact soepel ging verlopen.

Het voelde, na jaren, alsof we onze dochter weer terug hadden, maar met 1 heel groot verschil: ze was enorm gegroeid en volwassen geworden.

Onze dochter heeft ruim een jaar bij Leven in je leven gewoond en sinds kort woont ze zelfstandig en staat ze op het punt om een opleiding te gaan starten.

 

Ze staat aan het begin van een nieuw leven, dankzij haar enorme kracht om aan zichzelf te werken, met alle mogelijke ondersteuning van Hester en haar team en niet te vergeten ook de steun en gezelligheid van alle huisgenoten.

 

Door de inzet van onze dochter en de opvang, begeleiding, warmte en liefde die ze bij Leven in je leven gehad heeft is onze dochter zover gekomen en daar zijn wij intens dankbaar voor.